طراحی موکت‌های اتاق‌های هتل پارسیان آزادی
اتاق، در معماری مهمان‌نوازی، جایی‌ست برای مکث، تنفس، و بازگشت به درون. جایی که مهمان از هیاهوی بیرون فاصله می‌گیرد تا لحظه‌ای را با خود و با فضای اطرافش شریک شود. در طراحی موکت‌های اختصاصی اتاق‌های هتل پارسیان آزادی، همین فلسفه‌ی سکون و خلوت، به زیباترین شکل تجسم یافته است.
اینجا، موکت صرفاً یک پوشش برای کف نیست؛ نخستین سطحی‌ست که پای مهمان لمس می‌کند، و نخستین نشانه‌ای از هویتی متفاوت. در این طراحی، بافتی نرم، صداگیر و دماپایدار با الگویی الهام‌گرفته از پرندگان اساطیری ایرانی به کار رفته است؛ پرندگانی که در ادبیات و هنر کلاسیک ایران، نماد آزادی، تعالی و آرامش‌اند. گویی مهمان، در بدو ورود به اتاق، به پروازی بی‌کلام در آسمان خیال و فرهنگ فراخوانده می‌شود.
رنگ‌ها به‌دقت انتخاب شده‌اند تا با نور طبیعی و دکوراسیون آرام اتاق‌ها هم‌نشینی کاملی داشته باشند. طیف رنگی خاکی، بژ گرم، و طوسی ملایم بافتی از تعادل روانی را القا می‌کند که به احساس امنیت و آسودگی می‌انجامد. بافت گبه‌گون، که از فرهنگ عشایری ایران وام گرفته شده، یادآور صمیمیت خانه و زندگی بی‌پیرایه‌ی سرزمین مادری است.
طراح پروژه، محمد عاشوری، بر این باور است که فضا باید صدای فرهنگ را در خود داشته باشد:
«ما در اتاق‌ها، به دنبال خلق محیطی نبودیم که فقط زیبا باشد؛ بلکه فضایی می‌خواستیم که آرامش را القا کند و ناخودآگاه به مهمان بگوید: “تو اینجا، در خانه‌ای با هویتی ژرف هستی.”»
به این ترتیب، موکت‌های اتاق نه‌تنها از نظر زیبایی‌شناسی، بلکه از منظر احساسی و مفهومی نیز نقشی کلیدی ایفا می‌کنند. آن‌ها بخشی از تجربه‌ی اقامت می‌شوند؛ تجربه‌ای از آسایش، اصالت و آرامشی در تراز فرهنگ ایرانی.